Çağdaş Sanat Ve Yeniden Üretim

Akademik sanat eğitiminin önemli bir aşaması da Eski Ustalar’ın resimlerinin kopyalarını yaparak teknik beceriyi artırmaktır. Sanatçılar, başka sanatçıların yapıtlarından ilham alırlar, zaman zaman kendi yapıtlarında onlara gönderme yapan imgeler kullanırlar, pek çok bakımdan birbirlerine öykünebilirler. Kimi sanatçılar, başkalarının yapıtlarını bire bir kopyalayarak üretim yapmayı kişisel üslubu olarak benimserken kimileri bunu çeşitli kaygılarla gizlice yapar ki ona sahtecilik denir. Peki, ilhamın, öykünmenin, alıntı yapmanın, taklit etmenin ve sahteciliğin sınırı nedir?

Akademisyen Figen Girgin’in kaleme aldığı Çağdaş Sanat ve Yeniden Üretim: Alıntı, Öykünme, Kolaj, Taklit, söz konusu sınırları sanatta tarihsel geçmişiyle birlikte ele alıyor. Çağdaş sanatta sıklıkla karşılaşılan “bir yapıtın yeniden üretimi”nin çeşitli uygulamalarını çarpıcı örneklerle açıklarken okurun karşılaştırmalı bir görsel okuma yapmasını da sağlıyor. Konuyu temalar üzerinden kategorilere ayıran Girgin, sanat formu olarak yeniden üretimin çağdaş sanattaki yerini sorguluyor. değişti? Bu ve benzeri pek çok soruya açıklık getiren Çağdaş Sanatı Anlamak, çağdaş sanatı bir bağlama oturtmakla başlıyor. Yerleştirmeden arazi sanatına, interaktif projelerden dijital medya kullanımına kadar çağdaş sanatın üretiminde tercih edilen farklı yöntemlerin ele alındığı kitapta önemli sanatçılara, farklı temalara ve aykırı örneklere de değiniliyor.

Çağdaş Sanatı Anlamak, çağdaş sanatla arasında mesafe olduğunu düşünen, çağdaş sanatı anlamak isteyen ve bir Rönesans eseriyle günümüzde üretilen bir çalışmaya bakmak arasındaki farkı merak eden okurlar için faydalı bir kılavuz niteliği taşıyor.